در اين جلسه كه در سومين سالگرد حملة جنايتكارانه 8 اوريل 2011 دولت دستنشاندة رژيم ايران در عراق به اشرف برگزار شد، شركتكنندگان ياد مجاهدان قهرماني را كه در حماسة فروغ اشرف جان خود را فداي آزادي ايران كردند، گرامي داشتند.
نمايندگان انجمنهاي شركت كننده در سخنرانيهاي خود در اين كنوانسيون براين نكات تأكيد كردند:
1. همزمان با سومين سالروز قتل عام 19 فروردين 1390 در اشرف با گراميداشت ياد شهيدان بزرگي همچون صبا هفت برادران، آسيه رخشاني، نسترن عظيمي، مهديه مددزاده، اكبرمددزاده ،فائزه رجبي، زهير ذاكري، مسعود حاجي لويي، بهمن عتيقي، ، مرتضي بهشتي،. غلام طلغري، حميد زماني ، در پيشگاه ملت ايران عهد مي بنديم كه با تمام توش و توان به حمايت و دفاع از مجاهدان ليبرتي قيام كنيم و در راه تحقق آرمانهاي سازمان مجاهدين خلق ايران، آرمان آزادي، استقلال و عدالت اجتماعي ، گام برداريم. ما همزبان با صباي شهيد اعلام ميكنيم براي آزادي ايران، «تا آخرش مي ايستيم».
2. 10 ماه بعد از نمايش انتخابات رژيم، بهخوبي اثبات شد كه آخوند روحاني بخشي از حاكميت همين رژيم است و مأموريتي جز تلاش براي حفظ آن ندارد. در اين مدت تعداد اعدامها از 700 نفر گذشت و اعدام كساني كه هنگام دستگيري كمتر از 18 سال سن داشتند، شدت يافت. تبعيض و سركوب زنان و اقليتهاي قومي و مذهبي افزايش يافت. سانسور و محدوديت در فضاي مجزاي شدت پيدا كرد؛ و رژيم با تمام قوا تلاش كرد جوانان را از امكان تبادل آزاد اطلاعات و آزادي بيان در فضاي اينترنت محروم كند.
3. واكنشهاي وحشتزدة رژيم آخوندي به قطعنامة اخير پارلمان اروپا عليه نقض حقوق بشر و آزاديهاي سياسي در ايران، همانطور كه خانم رجوي در پارلمان اروپا تصريح كرد، نشان داد: « حقوق بشر پاشنه آشيل اين رژيم است و جام زهر حقوق بشر برايش صدبار خطرناك تر از جام زهر اتمي است لذا همه باندهاي رژيم در اعدام و شكنجه و كشتار وحدت نظر و منافع دارند».
4. حملات جنايتكارانه به اشرف و ليبرتي به خوبي اثبات كرد، همان قدر كه مجاهدان اشرفي منشأ انگيزه و الهام جوانان ايرانند، براي رژيم آخوندي منشأ ترس و زوال محتوم آن هستند.11 سال پايداري مجاهدين در اشرف و ليبرتي به رغم قتل عامهاي وحشيانه و محاصره ضدانساني و محروميت از پايهيي ترين حقوق و نيازهاي اوليه كه به خواست رژيم ايران اعمال مي شود، اشرف و اكنون ليبرتي را به كانون ايستادگي و مبارزه براي آزادي تبديل كرده است.
ما از اشرفيها آموخته ايم كه براي جارو كردن آخوندهاي جاني از ايران راه چاره نه ترويج بيدردي و «ايديولوژي بي هزينه گي» بلكه پرداخت بها است و براي هموار كردن مسير آزادي از پرداخت هيچ قيمتي نبايد فروگذار كرد.