منبع من تنها کسی نیست که پیش‌بینی کرده که روسیه نزدیک به مهندسی کردن رفتن اسد است. رسانه‌های طرفدار مسکو مشغول حمله شخصی به اسد بوده‌اند. و سیاستمداران سوریه به اظهاراتی نیمه‌رسمی واکنش خشمگینانه نشان داده‌اند مثل اظهارات دیپلمات سابق الکساندر شمولین، رئیس مرکز اروپا-خاورمیانه که توسط کرملین تأمین مالی می‌شود که گفت: “کرملین باید خود را از سردرد سوریه رها کند. مشکل با یکنفر است یعنی اسد و اطرافیانش.”

در عین حال، بعد از ماه‌ها تنش‌های داخلی، پسرخاله اسد و سرمایه‌گذار رژیم رامی مخلوف بصورت بسیار علنی یاغی شد و ادعا کرد که دولت در حال غارت تجارتش و “حمله به آزادی‌های مردم” است. با در نظر گرفتن طبیعت خانوادگی بودن رژیم، این یک گسل جدی در دایرة درونی اسد است.

یک خصومت خاص چه از جانب مخلوف و چه روس‌ها نسبت به نفوذی که اسماء اسد [همسر بشار اسد-م] اعمال می‌کند وجود دارد...

خبرگزاری‌های روسیه مانند تاس همزمان به ایران حمله کرده‌اند که “هیچ منافعی در ایجاد ثبات در منطقه ندارد چون آنرا میدان نبرد با واشنگتن می‌بیند.”

محور روسیه-ایران-اسد قبلاً که آنها مشغول بازپس‌گیری بیشتر سوریه بودند، منافع مشترکی داشت. اما فساد، بیرحمی و بی‌لیاقتی گسترده اسد دیگر برای ولادیمیر پوتین بیش از حد سمی شده که خواهان یک سوریه باثبات است که از بازسازی بین‌المللی برخوردار گردد. پوتین از توافق 2018 دمشق متنفر است که به تهران حق اختصاصی در معاملات مابعد جنگ اعطاء نمود...

روسیه محتاطانه حملات هوایی بلاانقطاع اسرائیل به اهداف وابسته به ایران را نادیده می‌گیرد.
گزارشات اطلاعاتی اسرائیل می‌گوید که ایران و حزب‌الله “به میزان زیادی” حضور نظامی خود در سوریه را کاهش داده‌اند (منجمله شامل دو سوم شبه نظامیان نیروی قدس در این کشور) در حالیکه ناظران از اینکه حسن نصرالله اخیراً اسمی از سوریه نمی‌آورد متعجب شده‌اند. با اینحال، مقامات آمریکایی مانند فرستادة دمشق جیمز جفری به این نتیجه رسیده‌اند که ایران ابداً قصد شل کردن سلطه‌اش روی سوریه را ندارد. و ناظر حقوق بشر سوریه نسبت به عضوگیری و تغییر مذهب فزاینده نیروهای جدید شبه‌نظامی در سراسر جنوب‌شرقی سوریه توسط ایران هشدار داده است.