شصت و هفتمین قطعنامه در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران با ۷۹ رای موافق، ۳۲ رای مخالف و ۶۴ رأی ممتنع به تصویب رسید.
این قطعنامه با پيشنهاد کانادا و حمایت شماری از کشورها از جمله آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه ارائه شده بود.
در این قطعنامه «نسبت به افزایش اجرای حکم اعدام به ویژه اعدام زندانیان سیاسی»، «اعمال مجازات اعدام علیه افراد زیر سن قانونی»، «فشار فزاینده علیه اقلیت‌های مذهبی از جمله اعضای جامعه بهایی»، «نقض حقوق زندانیان سیاسی از جمله عدم دسترسی آنها به وکیل»و «اخذ اعترافات اجباری» در نظام جمهوری اسلامی ابراز نگرانی شده است.
در این قطعنامه ازرژیم حاکم بر ایران خواسته شده است تمامی کسانی را که براساس قوانین بین المللی بازداشت آنها خودسرانه محسوب می‌شود، آزاد کند.
این قطعنامه همچنین از رژیم خواسته به آزار و تبعیض مخالفان و اقلیت‌ها، بازداشت‌های خودسرانه، و شکنجه و سایر رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز، یا مجازات اعتراضات مسالمت‌آمیز و زندانیان سیاسی پایان دهد.
وزارت خارجه کانادا نیز پس از تصویب این قطعنامه اعلام کرد که همچنان خود را به دفاع از حقوق بشر متعهد می‌داند و به همکاری با جامعه بین‌المللی برای پاسخگو کردن رژیم ولایت فقیه به دلیل اقداماتش ادامه می‌دهد.
