دور جدید اعتصاب سراسري رانندگان کامیون كه در  59 شهر در 25 استان کشور گسترش يافته است، ادامه پيدا كرد

چند روز پیش دیدار دانشجویان با خامنه‌ای حاشیه ساز شد. در آن دیدار زمانبندی زیادی به حرفهای به‌ اصطلاح دانشجویان شرکت کننده در ملاقات اختصاص داده شده بود.

یک رسانه رژیم می نویسد:‌ وجود کار کودک در پایتخت و کلانشهرهای ایران سال‌هاست, تبدیل به یک پدیده و بحران غیرقابل انکار شده است. انواع مختلفی از کودک کار در ایران شناسایی شده است از دستفروشی گرفته تا کار در مرغداری و کوره آجرپزی. ...یکی از سخت‌ترین انواع کار کودک, زباله گردی و تفکیک زباله است. کافی است, گشت کوتاهی در خیابان‌های پایتخت بزنید تا زندگی این کودکان شش تا 18 ساله را ببینید که چگونه در سطل زباله خم شده‌اند, این فقط بخشی از زندگی این کودکان است, شب‌ها تا صبح در گاراژ‌ها زباله تفکیک می‌کنند و صبح تا شب در خیابان مشغول جمع‌آوری زباله هستند. این رسانه حكومتي با تاکید بر اینکه کارگزاران رژیم تلاش می کنند پدیده کودکان تفکیک کننده زباله و نقض حقوق آنها و چپاول چند صد میلیاردی خود را از چشمان مردم بپوشانند می افزاید: عزیز پسر بچه ۱۲ ساله‌‌ای است که هیچ بخشی از زندگی‌اش شبیه کودکان عادی نیست, روزی نزدیک به ۱۹ ساعت زباله جمع می‌کند و ماهانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرد. کودکان زباله‌گرد روزانه به طور متوسط ۶۰ کیلوگرم زباله جمع‌آوری می‌کنند و اغلب در کارگاه‌های تفکیک زندگی می‌کنند. این کارگاه‌ها و گاراژها, فاقد هرگونه امکانات بهداشتی بوده و کودکان در معرض انواع و اقسام بیماری‌های عفونی از جمله هپاتیت, ایدز قرار دارند. اغلب این کودکان در معرض سوءاستفاده های مختلف نیز قرار می‌گیرند و بد‌ترین نوع زندگی را تجربه می‌کنند. این گاراژ‌ها شامل آلونک‌های بدون سرویس بهداشتی است و کودکان زباله‌گرد مجبورند؛ در کنار مردان بزرگسال, و در فضایی مملو از جانوران موزی از جمله موش و مارمولک شب را روز کنند. عزیز ...درباره شرایط کاری‌اش می‌گوید: «ساعت ۱۰ صبح از خواب بیدار می‌شویم و از ساعت ۱۱ تا ساعت ۱۲ شب دنبال بار می‌گردیم. ۱۲ شب ماشین ما را به گاراژ برمی‌گرداند تا ساعت ۶ صبح باید بیدار بمانیم و بار‌ها را تمیز کنیم. فقط از ۶ تا ۱۰صبح می‌توانیم, ‌بخوابیم بعد ناهار می‌خوریم و دوباره دنبال بار می‌گردیم.» در ادامه گزارش رسانه رژیم آمده است:‌تهرانی‌ها روزانه ۹ هزار تن زباله تولید می‌کنند, شهرداری روزی ۸۰۰ میلیارد تومان هزینه می‌کند تا این زباله‌ها را از سطح شهر جمع‌آوری کند. ..... در این تجارت سودآور هیچ چیز ارزشمند‌تر از کارگر ارزانی نیست که در سخت‌ترین شرایط کار می‌کند و حاضر نیست به جایی شکایت کند. و پیمانکاران ترجیح می‌دهند به هر قیمتی که شده کودکان زباله‌گرد را به عنوان کارگر حفظ کنند. کودکانی که بیش از دو کارگر با مجموع حقوق 3میلیون تومان در ماه کار می کنند و فقط 300تا 400 هزارتومان حقوق میگیرند. اقتصاد پسماند, یا اقتصاد مدیریت زباله، اقتصادی چندین هزار میلیارد تومانی است. به گفته یکی از کارگزاران رژیم ؛ شهرداری می‌تواند سالانه ۴۰۰ هزار میلیارد تومان از این زباله‌ها درآمد کسب کند. در این میان مافیای زباله ..... در سکوت رژیم آخوندی و رسانه‌ها به این صنعت سودآور خود ادامه می‌دهند. قربانیان این مافیاي حكومتي، کودکانی هستند که از شش سالگی تنها طعم رنج و سختی را در حاکمیت این رژیم ضدبشری حس می کنند.

اطلاعیه سازمان مجاهدین خلق ایران کارگران و زحمتکشان کشاورزان، معلمان، محرومان،هموطنان خیانت شده و غارت شده توسط شیادان و جلادان حاکم بر ایران، روز جهانی کارگر در شرایطی فرا می‌رسد که شهرهای مختلف میهن، همه روزه شاهد تظاهرات کارگران و کشاورزان و غارت شدگان و فریادهای اعتراضی دیگر اقشار به جان آمده از ستم و سرکوب و چپاول رژیم آخوندی است.افزایش و گسترش اعتراض‌ها، اعتصابها و خیزش‌های مردم و زحمتکشان در سراسر کشور از کازرون تا کردستان و خوزستان و اصفهان و دیگر شهرها و استانهای میهن اشغال شده، رژیم را سراسیمه کرده است. زوزه های وحشت در مجلس ارتجاع و در واکنشهای سرکردگان رژیم و باندهای مختلف آن بالا و بالاتر می‌گیرد.  کارگران، حداقل دستمزد و حق بیمه و درمان و حقوق عقب مانده خود را طلب میکنند. کشاورزان حق‌آبه به سرقت رفتة خود را می‌خواهند. غارت‌شدگان حاصل زندگی به سرقت رفته خود را مطالبه می‌کنند اما هیچیک از این حقوق مسلم در حاکمیت آخوندی پاسخ نمی‌یابد. بار سنگین فقر و بیکاری در اثر انهدام تولید و اقتصاد کشور و کلان هزینه های اتمی و موشکی و جنگ افروزیهای منطقه‌ای رژیم و اختلاسهای میلیارد دلاری حکومتی، تماماً بردوش محرومان جامعه آوار شده است. مزارع کشاورزان نیز پیوسته خشک‌تر میشود. ۱۳ میلیون کارگر که بنا بر آمار حکومتی با خانواده‌هایشان، نزدیک به ۴۳ میلیون نفر از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، در سال ۹۷ با فقر و تهیدستی بسا بیشتری روبرو خواهند بود.رنج و محنت کارگران، کشاورزان، کولبران و عموم زحمتکشان و مردم ایران تنها با سرنگونی رژیم پلید ولایت فقیه به پایان می‌رسد. آزادی و حاکمیت مردم تنها مسیر سعادت و رشد و شکوفایی است.در همین راستا بر در و دیوار کوچه ها و خیابانها، شعارهای مرگ بر خامنه ای و روحانی نقش می‌بندد و کانونهای شورشی و رزم‌آوران اشرفی، تصاویر منحوس ولی فقیه ارتجاع و دیگر نمادهای حاکمیت ضد ایرانی و ضد انسانی آخوندها را در هر فرصتی مورد تهاجم قرار می‌دهند.کارگران و زحمتکشان،دانشجویان و جوانان آگاه و آزاده،با گرامیداشت روز جهانی کارگر، حرکتهای اعتراضی و خیزش‌ برای حقوق پایمال شده را گسترش دهیم.با همبستگی و حمایت از اعتراضات و خواستهای عادلانه همه کارگران و زحمتکشان در تمام ایران به استقبال عید جهانی کارگران برویم.اول ماه می‌(۱۱ اردیبهشت) را که روز جهانی کارگر و سمبل اتحاد و قیام زحمتکشان برای آزادی و عدالت است، با شعارهای مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه ای روحانی، گرامی بداریم.کانونهای شورشی را برای گسترش قیام با  شعار «مرگ براصل ولایت فقیه ـ زنده باد ارتش آزادی» گسترش دهیم سلام بر خلق، سلام بر آزادی سرنگون باد رژیم ضد بشری آخوندی درود بر رجوی سازمان مجاهدین خلق ایران   .

خیابانها و کوچه پس کوچه های شهرهای مختلف ایران وبویژه مناطق خاصی در شهرها از جمله مقابل بیمارستانها پر از آگهی های فروش اعضای بدن از جمله کلیه است. اما این روزها آگهی های دسته جمعی برای فروش کلیه افزایش یافته است تا آنجا که رسانه های رژیم از یکی از این نمونه های با عنوان یک آگهی عجیب نام می برند. این رسانه رژیم می نویسد:‌دو مرد ٢٠ و ٢٣ساله به ‌تازگی آگهی ‌فروش بعضی از اعضای بدن خود و دو دوست دیگرشان که آنها هم در همین سن و سال هستند، را به در و دیوار شهر چسبانده‌اند! «محمدرضا» و «جواد» و «محمد» و «علی» آگهی زده‌اند؛ آگهی فروش چشم و کلیه. آنها چند سال پیش از دهدشت کهگیلویه ‌و بویراحمد برای کار به تهران آمدند و حالا مادر یکی‌شان باید در بیمارستان عمل قلب باز کند. «محمدرضا» می‌گوید برای تأمین هزینه عمل مادر دوستش و البته به دلیل فرستادن پول برای خانواده‌اش با دوستانش در آگهی فروش اعضا همراه شده است. او پیش از این دستفروش بوده، حالا بی کار است «جواد»، دوست محمدرضا است و یکی از کسانی که می‌خواهد یک چشمش را بفروشد. او هم می‌گوید سه برادرش معتادند، خانواده‌اش وضع مالی خوبی ندارند و فروختن یک چشم برایش کار سختی نیست.  محمدرضا، می گوید ٢٠ساله و اهل دهدشت است و تا پیش‌دانشگاهی تجربی درس خوانده است. و حاضر است یک چشمش را. به ١٥٠ تا ١٦٠میلیون بفروشد. بله ما چهار دوست هستیم که دو نفرمان کلیه و دو نفرمان یک چشم‌مان را برای فروش گذاشته‌ایم. من چشمم را گذاشتم به این دلیل که شنیده‌ام نداشتن یک کلیه خیلی سخت است، من دیده‌ام که قبلا کسان دیگری برای فروش یک چشمشان آگهی داده‌اند. با یک چشم هم می‌شود زندگی کرد. من هم مجبورم، اگر مجبور نبودم، این کار را نمی‌کردم. این جوان بیست ساله می افزاید: من دستفروش بودم، ولی خب مشکلات دستفروشی زیاد است، چندبار جنس‌هایمان را از ما گرفتند و راستش ما هم خسته شدیم. یکی دیگر از این جوانان می گوید:‌ هر چهارتای ما زندگی درست‌وحسابی نداریم. از وقتی بچه بودیم کار کرده‌ایم، از آشپزی تا کارگری ساختمان و مشاور املاکی و دستفروشی. ما فقط دزدی نکرده‌ایم وگرنه همه کار کرده‌ایم. ولی هر روز یک بلایی سرمان آمده و نتوانسته‌ایم یک زندگی برای خودمان جمع‌وجور کنیم. یا پول‌مان را می‌خورند یا خانواده قرض دارد و باید به آنها برسیم، اگر بخواهم کار کنم، ١٥‌سال طول می‌کشد تا ١٥٠‌میلیون تومان پول داشته باشم، تازه اگر هیچ خرجی نکنم، یعنی وقتی ٣٨ساله بشوم با بدبختی شاید این پول را داشته باشم. یکی دیگر از این جوانان می گوید: فوق‌دیپلم معماری دارم، از دانشگاه آزاد دهدشت. ترم یک بودم که برای کار آمدم تهران، این‌جا کار می‌کردم و موقع امتحانات می‌رفتم دانشگاه، تا هزینه‌اش دربیاید، بعدش هم که فقط کار کردم. من از بچگی ورزشکار هم بوده‌ام، انواع و اقسام ورزش‌ها: کشتی، تکواندو، فوتبال، فوتسال. اينها نمونه هايي از وضعيت دردناك زندگي جواناني است كه براي زنده ماندن و گذران زندگي، مجبور به فروش اعضاي بدن خود شده اند. بي شك اين وضعيت وخيم، تنها در شرایطی تغییر خواهد کرد که عامل همه این سیه روزیها از پهنه ایران زدوده شود.

یک هفته است که بار دیگر فریاد اعتراض هم میهنانمان در شهرهای مرزی سه استان غربی و شمال غربی کشور بگوش می رسد؛ و سفره خالی آنها از حتی نان بخور و نمیر ، در خیابانهای شهرها گسترده است. یک عضو مجلس آخوندی از بانه و سردشت که نارضایتی و اعتراضهای گسترده مردم را دیده است   بر یک بحران جدی برای حاکمیت آخوندها تاکید می کند و می گوید پاسخگوی تبعات بیکاری ۷۰ الی ۸۰ هزارنفر کولبر در کشور کیست؟ ایجاد بحران جدی در کشور با ورود معیشت کوله بران به خطوط قرمز رقم می‌‌خورد. به اعتراف کارگزاران خود رژیم سیاست های ویرانگر آخوندها ، علاوه بر کولبران زحمتکش ، 6 تا 7 میلیون کسبه ، اصناف و بازاریان مرز نشین را بیکار کرده است.   رسول خضری می گوید:‌ انسداد مرزها ، بیکاری بیش از70 تا 80 هزار کولبر و 6 میلیون کسبه، اصناف و بازاریان مرزنشین را به دنبال داشت،مصوبه هيات دولت به بمب ساعتي درنوار مرزي تبديل شده است. وی همچنین عنوان کرد: رقم عوارض خروج از مرزهای زمینی کشور برای کولبران قابل پرداخت نیست، انتظار داریم دولت این عوارض را مانند سال 96 و سنوات گذشته در نظر بگیرد. رسانه های رژیم نیز با نگرانی از اعتراض لشگر گرسنگان ، به گوشه هایی از واقعیات تلخ اذعان می کنند: سایت سرکرده سابق سپاه پاسداران می نویسد: جراحی بدون داروی بیهوشی یا سر کننده؛ این حال و روز اهالی بانه و شهر‌های مجاور است که سخت‌ترین روز‌های عمرشان در یک دهه اخیر را پشت سر می‌گذارند. بازارچه مرزی شهر بانه شهرتی فراگیر در کشورمان داشت و حالا در سایه تعطیلی کولبری، به حال و روز ناخوشی مبتلا شده است. آنقدر ناخوش که کسبه این بازارچه‌ها تا کنون در چند نوبت تجمعات و اقداماتی تدارک دیده و کوشیده‌اند به این وسیله، صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند. اما علیرغم اعتراف رسانه ها و کارگزاران رژیم به وضعیت وخیم اقتصادی مردم شهرهای مرزی و اعتراض و تظاهرات و اعتصاب گسترده آنها ، تنها جواب رژیم آخوندی افزایش نیروهای سرکوبگر در این شهرها و دستگیری تعدادی از هموطنانمان است. فریاد لشگر های گرسنگان از هر نقطه ایران بگوش می رسد. و گوش شنوایی در رژیم آخوندهای دزد و جنایتکار پیدا نمی کند ؛ اما این مردم دلیر ایران و فرزندان دلاورشان در هزار کانون شورشی یعنی، رزمندگان همین لشگرهای گرسنگان و محرومان هستند که عزم بزیر کشیدن آخوندهای ضد ایران و ایرانی را کرده اند تا ایرانی آزاد و آباد بنا کنند.