اگر بخواهیم تازه ترین سخنان خامنه‌ای را در میان جمعی از «اساتید بسیجی» تفسیر کنیم، بواقع واژه ای بجز «مشاطه گری» برای آن نمی‌توان یافت. ولی‌فقیه زهر خورده که در مجموعه‌ای از بحران‌های لاعلاج داخلی، منطقه ای و فرا منطقه ای به مانند موش در تله افتاده و در حالیکه روند روبه رشد تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی و نفتی و یا حضور ناوگان های نظامی خارجی در منطقه خلیج فارس روبه افزایش گذاشته است، اکنون با صد من رنگ هم نمی‌تواند واقعیت های ملموس و ناشی از فشارهای خرد کننده علیه سیاست‌های مخرب رژیم را پنهان نماید. سخن از مجموعه سیاست‌های راهبردی نظام است که اکنون میهن امان را به پرتگاه سقوط کامل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و همچنین فرهنگی کشانده و بدین‌سان هزینه‌های سنگینی رابر گردن جامعه ۸۰ میلیونی ایران گذاشته است. ابعاد روبه رشد فقر و فلاکت، گرانی، افت شدید تولید و یا فلج کامل اقتصادی تنها گوشه‌های کوچکی از بازتاب و نتایج این سیاست‌های مخرب رژیم می‌باشند. بر این منطق شاهد هستیم که چگونه آخوندها به لحاظ تعین خطوط استراتژیک همواره در ضعیف‌ترین و اشتباه آمیز ترین مختصات حرکت کرده و سپس با شکست‌های سنگین روبرو شده‌اند. نمونه‌هایی مانند بحران سفارت گیری، جنگ ضد میهنی، پروژه‌های اتمی و یا صدور بنیادگرایی، تروریسم و کشورگشایی به کشورهای همسایه تماما در این راستا می‌باشند. در این رابطه نیز ولی‌فقیه زهر خورده و طلسم شکسته ضمن بلند کردن پرچم سفید می‌گوید: «ما در مورد هر موضوعی مذاکره نمی‌کنیم و «موضوعات ناموسی و اساسی انقلاب» همچون توان دفاعی کشور نمی‌توانند موضوع مذاکره باشند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۸ خرداد ۱۳۹۸) وی آگاهانه با بیان این جمله که «ما در مورد هر موضوعی مذاکره نمی‌کنیم»، نوک عقب‌نشینی‌های رژیم را به بیرون ساطع کرده است، زیرا برخلاف تمامی لفاظی های همیشگی خامنه‌ای مبنی بر اینکه «مذاکره سم» است و مذاکره با «این دولت سم مضاعف» است، جمله فوق به معنای «صدبار غلط کردیم» و موارد دیگر «مذاکره می‌کنیم» می‌باشد. به این می‌گویند خرمردرندی از نوع «ولایت»، زیرا وی آنگونه سخن می‌گوید که هر طیف در درون و یا بیرون رژیم با حال و روز خود، ترجمان جملات اش را دریافت و تفسیر نماید. مثلا زمانیکه می‌گوید «ما در مورد هر موضوعی مذاکره نمی‌کنیم»، نخست رو به سوی نیروهای زهوار درفته و روحیه باخته سپاه، بسیج و اطلاعات حکومت بوده و در ثانی ترجمان همان تف سربالا برای نظامی است که از راس تا ذیل آن اکنون در راهروها و کری دورهای دول و کشورهای مختلف در حال التماس، پرسه زدن و گرفتن چراغ و چشمک از ابواب جمع سیاست مماشات می‌باشند. سفرهای ماراتونی وزیر خارجه حکومت با چمدانی مملو از «گدایی دیپلماتیک»، کمال خرازی «وزیر خارجه در دولت سایه» و یا عراقچی معاون وی به مجموعه‌ای از کشورهای همسایه و اروپایی و همچنین التماس‌های مکرر رژیم برای پادرمیانی از سوی کشورهایی مانند «عمان، ژاپن، عراق، روسیه، پاکستان و همچنین اتحادیه اروپا» تنها نمونه‌های کوچکی از این «خروار» ذلت و خواری می‌باشند. این دیپلماسی ذلت در حالی است که خامنه‌ای در یک نعل وارونه ادعا می‌کند که اساسا رژیم آخوندی به دنبال سلاح اتمی نیست، وی می‌افزاید «ما مطلقاً به دنبال سلاح هسته‌ای نیستیم»!! بدین‌سان در بحبوبه بن‌بست و ایزولاسیون حکومت، «عمود خیمه نظام» تلاش دارد تا چنین وانمود نماید که گوئیا «آزمایشات سپاه بروی چاشنی‌های اتمی» که در سال ۲۰۰۹ توسط مقاومت ایران و مجاهدین خلق افشاء شد، حکایت همان ضرب‌المثل «انشالله گربه» بوده است. در این رابطه پیشتر موسسه علوم و امنیت بین‌المللی ضمن تائید این مجموعه افشاگری‌های مجاهدین خلق تاکید کرده است: «بایگانی هسته‌ای رژیم ایران نشان می‌دهد که تحت برنامه تسلیحات هسته‌ای آن در اوایل سال ۲۰۰۰، به نام» برنامه آماد «رژیم ایران در حال توسعه و ساخت یک زیرمجموعه سلاح هسته‌ای کلیدی بود که» مولد شوک موجی «نامیده می‌شد. این گزارش تاکید می‌کند که رژیم این مولد را برای رسیدن به یک انفجار هسته‌ای آزمایش می‌کرد». (سایت همبستگی ملی ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸) بدین‌سان مشخص می‌شود که رهبر یک نظام در گل مانده به چه میزان دروغ‌گو و در حضیض ذلت و خواری دست به هر وارونه‌گویی، پنهانکاری و لفاظی های صد من یک غاز برای خروج از بحران‌های موجود می‌زند. برخلاف ادعاهای اخیر خامنه‌ای، تمامی داده‌های رژیم و بویژه سخنان چندی پیش پاسدار سبزعلی رضایی مبنی بر اینکه «بمب اتم» عامل بقاء نظام خواهد بود، سخن از آن دارند که خامنه‌ای تلاش دارد تا موضوع «مذاکرات» بعدی را همچنان در چارچوب «اتمی و برجام» محدود ساخته و بدین‌سان ضمن خرید وقت، دوران و شرائط فعلی را تا پائیز سال آینده میلادی از سر بگذراند. این تاکتیک را بخوبی می‌توان در سخنان اخیر «عمود خمیه نظام» و یا مواضع رئیس جمهور و وزیر خارجه حکومت مبنی بر اینکه «در صورت پایبندی به تعهدات، راه مذاکره بسته نیست» رؤیت نمود.

این روزها درباره حمله نظامی و یا جنگ قریب‌الوقوع میان آمریکا و رژیم ضد ایرانی آخوندی حرف و حدیث بسیار است که نگرانی‌های بسیاری را نیز موجب شده است.

بروز بن بست های مرگبار برای دیکتاتوری خامنه‌ای اکنون تمامی باندهای حکومت را به مانند دوران پایانی نظام سلطنتی، دنبال پیدا کردن راه حلی برای برون رفتن از این وضعیت اسفبار کشانده است. تازه ترین سخنان آخوند روحانی برای راه انداختن شعبده ای بنام «رفراندوم» و یا هدف دستیابی به اختیارات ویژه برای امر مدیریت بحران، به یقین یکی از این نمونه ها می‌باشد.وی در این رابطه می‌گوید: «در دوران جنگ تحمیلی نیز در مقطعی که با مشکل مواجه شدیم، شورای عالی پشتیبانی جنگ ایجاد شد و همه اختیارات در دست این شورا بود و حتی مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه نیز در تصمیم‌گیری آن شورا دخالتی نداشتند و امروز هم در شرایط جنگ اقتصادی قرار داریم».آخوند روحانی در حالی این خیز را برداشته که کلیت دیکتاتوری ولی‌فقیه با نخ نباتی بنام خامنه‌ای اساسا در وضعیتی نیست تا دست به چنین مانورهای پرمخاطره ای بزند. بر این منطق ترجمان سخنان رئیس دولت «تدبیر و امید» همان ریختن تنش و تضادها به درون رژیم می‌باشد و نه صدور آن به خارج.این واقعیت همان پاشنه آشیل برای خامنه‌ای و سیاست‌های کلی نظام است که از فردای راه افتادن قیام‌ها در دی ماه سال ۹۶ و به موازات آن موج تحریم‌های کمرشکن و ایزولاسیون بین‌المللی رژیم، تلاش زیادی به خرج می‌دهد تا با صدور بحران به خارج، با جنگ افزوزی، شلیک موشک، جنگ‌های نیابتی و آتش‌بیاری در کشورهای همسایه و اسلامی، بر دعوای اصلی بین مردم و مقاومت ایران با رژیم آخوندی خاک بپاشد و بدین‌سان اذهان را منحرف نماید.مچنین آخوند روحانی که در خرمردرندی ید طولایی دارد، تلاش می‌کند تا با این ترفند، اولا مجموعه فشارها بر کلیت نظام را کاهش داده و بدین‌سان به طرف‌های قابل و بویژه به ایالات متحده این پیام را بدهد که گوئیا هنوز در درون این دیکتاتوری تروریستی و خون ریز، هستند کسان و یا دسته ای که توان رفرم و شقه کردن اختیارات تام ولی‌فقیه را دارند.در ثانی وی بخوبی به نزدیک بودن زمان انتخابات قلابی بر سر کرسی‌های مجلس نظام واقف است و در این بلبشو برای باند خامنه‌ای، روحانی تلاش دارد تا از این دعوا، نمدی برای کلاه خود بدوزد و بدین‌سان پایه‌های بشدت ضربه خورده جناح اش را تقویت نماید.سوما این خیز روحانی، همان زدن مشت بردهان خامنه‌ای است که خواسته یا ناخواسته به وی این پیام را می‌دهد که وی توان مدیریت سیاست‌های راهبردی بویژه در شرائط بحرانی کنونی برای مذاکره و خروج از «جنگ اقتصادی» را ندارد.وی چند جمله پائین تر این واقعیت را اینگونه برملا می‌سازد:«همانگونه که در جنگ ۸ ساله اختیارات ویژه‌ای را از امام راحل گرفته و توانستیم جنگ را اداره کنیم و حتی موفقیت‌های بسیاری را به دست آوریم امروز هم به چنین اختیاراتی نیاز داریم». (سایت حکومتی تین نیوز ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۸)بر موج این سراب نیز باید به چشم انداز غایی ولی‌فقیه برای پست ریاست جمهوری و به تبع آن حذف این جایگاه در ساختار حکومت اشاره نمود. خامنه‌ای این آرزو را یکبار در آذر سال ۹۵ در کرمانشاه بصراحت اعلام نمود که النهایه دیکتاتوری ولی‌فقیه نیازی به پست ریاست جمهوری نداشته و با یک مجلس دست نشانده، حاکمیت در وضعیتی خواهد بود تا یک نخست وزیر دست نشانده دیگری را بخورد جامعه داده و بدین‌سان بساط جمهوری و بقول قدیمی‌ها «این ادا و اطوارها» را جمع نماید.بهرحال پاسخ به سخنان اخیر روحانی که اکنون به موجی از جنگ قدرت با باند خامنه‌ای انجامیده است، یک نماینده دلواپس نظام در مجلس حکومتی اینگونه به تصویر کشید است.آخوند سلیمی در این رابطه می‌گوید: جناب آقای روحانی جنابعالی اختیار مذاکره در برجام را داشتید آن آفتاب تابان حالا که میوه‌های آنرا در سبد ملت گذاشته‌اید دم از بسط ید میزنید؟ البرجام و وَمَا أَدْرَاکَ مَا البرجام.مذاکره در شرایط فعلی سم مهلک است کسانی که دم از مذاکره می‌زنند یا خائن هستند یا ترسو و بدیهی ست نه خائن می‌تواند مشاور امین باشد و نه ترسو».بدین‌سان پیام خامنه‌ای به رئیس‌جمهور دست نشانده بسیار روشن است و آن اینکه اگر قراراست مذاکره ای با آمریکا و یا اتحادیه اروپا بر سر سیاست‌های راهبردی صورت و یا اگر قرار است تا نرمش قهرمانانه گیری انجام بگیرد، اساسا چنین موضوعاتی در «قد و قواره» آخوند روحانی و مدیریت وی نیست، بلکه عبای هر جام زهر دیگری را تنها برای «مقام معظم» دوخته‌اند و بس.

در حالیکه منطقه خلیج فارس در التهاب شدید سیاسی فرو رفته و هر لحظه امکان شعله کشیدن لهیب سوزان جنگ بیشتر میشود. و درحالیکه هر روز شرایط خاورمیانه علیه رژیم آخوندی ملتهب‌تر می‌شود، وترس مرگ سرتا پای نظام را در بر گرفته است و نفس های پاسداران و بسیجی های درحال ریزش درسینه حبس شده است که چه خواهد شد؟ و مقامات تصمیم گیرنده رژیم بین جنگ و مذاکره کدام را برمی گزینند؟ بالاترین نقطه تصمیم گیری نظام علی خامنه‌ای روز سه‌شنبه ۲۴ اردیبهشت به صحنه آمد تا ترس افتاده به جان مقامات و نیروهایش را بر طرف کند. او طی سخنانی که در دیدار با مقامات کشوری و لشکری نظام بیان کرد مذاکره با آمریکا را «سم» خواند.و گفت: «جنگی به وقوع نمی ‌پیوندد و مذاکره ایی هم در میان نخواهد بود !» قبل از اینکه به شق «نه جنگ و نه مذاکره » بپردازیم که چه میزان واقعی است و در صورت فرض تحقق چنین شقی چه کسی بازنده و چه کسی برنده آن خواهد بود ؟ خالی از لطف نیست که داستان «خر ژان بوریدان» را نقل کنم. ژان بوریدان ۱۳۰۰-۱۳۵۸ فیلسوف تاثیرگذار فرانسوی و از متکلمان قرون وسطی است که در سده چهاردهم می‌زیست. تمثیل خر ژان بوریدان در مباحث مربوط به «انگیزهٔ عمل» به کار می‌رفت، داستان از این قرار است که: خری تشنه و گرسنه را بین دو کپه علف و آب می‌گذارند که هر دو یکسان ودارای یک کیفیت است و هر دو به یک اندازه از خر فاصله دارد.خر نمی‌تواند از میان دو گزینه با جذابیتِ یکسان یکی را انتخاب کند. به همین دلیل حیوان مردد و درحالت عدم تصمیم گیری سرانجام از تشنگی و گرسنگی تلف می‌شود. ژان بوریدان گفته بود: «میل و اراده وقتی با امری که دارای دو شق است روبه رو می‌شود آن چیز را که عقل ارجح می‌داند انتخاب می‌کند. به عبارت دیگر انسان در مواجهه با دو خط مشی آنرا اختیار می‌کند که به نظر او برای وی متضمن خیر برتر است. اما وقتی دو چیز یکسان باشد نخواهد توانست یکی را بر دیگری ترجیح دهد واین تردید و دو دلی رهنمون او به مرگ است.با استفاده از این مسئله می‌گویند ترجیح بلامرجح محال است.یعنی انتخاب بین دو چیز یکسان که بر هم برتری ندارد محال است. کارل مارکس فیلسوف آلمانی نیز در کتاب «هیجدهم برومر ناپلئون بناپارت»؛ گوشه‌ای به مثال خر ژان بوریدان زده‌است و تفسیر دیگری از آن بدین مضمون میدهد: «نه خری که میان دو دسته علف گیر کرده باشد و نداند کدام لذیذتر است، بلکه حالت خری که میان دو چماق مانده و می‌خواهد بداند کدام یک از آن دو دردناک‌تر است.» (نقل از منابع اینترنتی) نه مذاکره نه جنگ! حالت ولی فقیه نظام دقیقا به حالت خر ژان بوریدان البته به تفسیر مارکس! می ماند که در دو راهی مرگ به تردید است که کدام را انتخاب کند. با این تفاوت که اگر خر ژان بوریدان عقلانیت به خرج می داد! و به تصادف هم که شده یکی از دو گزینه را انتخاب میکرد زنده ماندنش حتمی بود! در حالیکه برای ولی فقیه نظام تهدید مضاعف مرگ در انتخاب هریک از گزینه ها است.و عدم انتخابش هم یعنی همین گزینه نه مذاکره و نه جنگ نیز به ضعیف شدن و مرگ تدریجی اش راه میبرد . البته او در محاسبات خود با انتخاب نکردن یکی از دو گزینه جنگ یا مذاکره که به یک اندازه او را به سقوط نزدیک میکند خواسته است همچنان زمان بخرد تا شاید در انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا از جانب جریان استمالت برایش فرجی حاصل شود. اما با توجه به شرایط تحریم ها و در لیست تروریستی قرار گرفتن اهرم اصلی بقایش یعنی سپاه و به صفر نزدیک شدن صدور نفت؛ دیگر رمقی برایش نمی ماند که خود را تا انتخابات آمریکا بکشاند. زیرا اگر غیر از این می بود و رژیم در خود توانایی عبور از این بحران را می دید نیازی به این شاخ و شانه کشیدن و الدروم های بزرگتر از دهانش مثل خروج تدریجی و تعیین ضرب الاجل دوماهه برای اتحادیه اروپا نداشت و بطریق اولی با تهدید به بستن تنگه هرمز نیروی نظامی مهیب امریکا را به خلیج فارس نمی کشاند همچنانکه نیازی به ایجاد تشنج و انفجار در نفتکش های آب های بحرین نداشت. واقعیت این است که با استمرار شرایط پسا تحریم حاضر؛ و نیز در شرایطی که نیروی نظامی آمریکا بر بالای سر رژیم حضور دارد دو مولفه بلافصل زیر که تا همین امروز هم خود را نشان داده است ؛ میتوان به خوبی دید: 1-رژیم روز به روز از نظر درآمد ارزی لاغرتر و تکیده تر میشود و این معنایی جز خالی شدن خزانه و درنتیجه بسته شدن منابع و منافذش در تامین مالی نیروهای سرکوبگرش در داخل و نیروهای تروریستی اش در منطقه نیست. به عبارت دیگر هزینه ایی برای سرکوب داخلی و تروریزم وتوسعه طلبی خارجی نخواهد داشت یا به حداقل ممکن می رسد. به اعتراف خود روحانی درمراسم افطار 21 اردیبهشت توجه کنید: «من در زمان جنگ تحمیلی هم مسولیت داشتم ولی مشکلات کنونی کشور با آن زمان قابل مقایسه نیست. زیرا در زمان جنگ تحمیلی ما مشکل مراودات بانکی با جهان نداشتیم و با مشکلی در فروش نفت به دنیا روبرو نبودیم. ولی الان هر دو مشکل دست ‌و پای اقتصاد کشور را بسته است.» (نقل از حمید رضا جلایی پور روزنامه نگارنظام .) 2- ترس و رعب بسیار شدیدی ناشی ازحضور نیروهای نظامی آمریکایی در دل نیروها و کارگزاران و مقامات رژیم ایجاد شده است . به جای توضیح اضافه کافی است به اعترافات امامان جمعه و دیگر آخوندها و مقامات ریز و درشت توجه کنید تا این مفهوم بخوبی روشن شود: «هیچکس نباید از هیبت ظاهری، تشرها و هیاهوهای امریکا بترسد! ولی فقیه نظام در دیدار با مقامات کشوری و لشکری 24 اردیبهشت » «آی امت اسلامی نترسید، آی مسئولان نترسید قوه مجریه نترسید، آی مجلسی‌ها نترسید!» (آخوند ماندگاری-۲۰ اردیبهشت۹۸) . «آقای روحانی! اجازه دهید بدون تعارف بگویم؛ برخی وزرای شما بریده‌اند!» (نقوی حسینی نماینده مجلس -۱۷ اردیبهشت). نتیجه : برآیند این دو مولفه البته برای مردم ایران و میهن در زنجیر بسیار میمون و مبارک است وآن ریزش گسترده و ضعیف شدن کیفی سپاه (اگر فرونپاشد) و دیگر نیروهای سرکوبگر رژیم است . (به اعتراف آخوند حسینی-۲۰ اردیبهشت)توجه کنید: «فضای سنگین تهاجم دشمن اثر گذاشته و عده‌ای با ایجاد شایعات دشمن ریزش می‌کنند. » استمرار فشار حداکثری و خرد کننده بر رژیم جبهه مردم و مقاومت ایران، یعنی قیام و کانونهای شورشی را در تعادل‌قوای بسا بالاتری قرار میدهد و بیش از پیش قیام و انفجار اجتماعی ملت ایران را در پی خواهد داشت . فرین و کانونهای شورشی، برای جارو کردن نظام را طلب می‌کند. نعمت فیروزی 26 اردیبهشت 98 برابر با 16 می 2019

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند چون به خلوت می روند، آن کار دیگر می کنند

اسامی ۱۱ تن از زندانیان سیاسی که در اوایل اردیبهشت ماه امسال دستگیر شده اند فراخوان بین المللی به بازدید از زندانهای فاشیسم دینی و دیدار با زندانیان سیاسی