جایزه گلدن گلوب (به انگلیسی : Golden Globe Award) (گوی زرین) نام مجموعه جوایزی است که هرساله در ایالات متحده آمریکا توسط اتحادیه مطبوعات خارجی هالیوود به بهترین تولیدات سینمایی و تلویزیونی اهدا می‌گردد. این جایزه نخستین بار در سال ۱۹۴۴ به فیلم‌های تولیدی و محصولات تلویزیونی تعلق گرفت. مهم‌ترین جایزه آکادمی با نام «بهترین فیلم» یکی از مهم‌ترین رقابت‌های فیلم‌سازان محسوب می‌شود. همچنین جایزه «یک عمر فعالیت هنری» یکی از مهم‌ترین جوایز گلدن گلوب است که هر سال به یکی از بزرگان عرصه سینما و تلویزیون آمریکا داده می‌شود. گفتنی است که این جایزه به فیلم یا برنامه تلویزیونی خاصی تعلق نمی‌گیرد و تنها برای یک عمر فعالیت هنری بزرگان سینما و تلویزیون آمریکا اهدا می‌شود.فیلم "کارول" درباره رابطه عاشقانه دو زن که بر اساس رمانی از پاتریشیا های اسمیت ساخته شده، با نامزدی در پنج رشته، از جمله دو بازیگر زن نقش اصلی و موسیقی متن، در میان نامزدهای جوایز گلدن گلوب پیشتاز است. بیگ شورت (The Big Short)، بازگشته (The Revenant) و استیو جابز هم هر یک در پنج رشته نامزد شده اند. "دختر دانمارکی"، "هشت نفرت انگیز"، "مریخی"، "اسپات لایت" و "اتاق" نیز هر یک در سه رشته نامزد شده اند. مراسم اعلام اسامی نامزدهای جوایز گلدن گلوب در هتل بورلی هیلز لس آنجلس برگزار شد. تا ساعاتی دیگر، نام سایر رشته ها این خبر به تدریج کامل خواهد شد. فهرست کامل نامزدها به زبان انگلیسی را در اینجا بخوانید.نامزدهای جایزه بهترین فیلم درام کارول مد مکس: جاده خشم بازگشته اتاق اسپات لایتنامزدهای جایزه بهترین فیلم کمدی بیگ شورت (The Big Short) جوی (Joy) مریخی جاسوس Trainwreckنامزدهای بهترین کارگردانی تام هاینس،‌ کارول الخاندرو ایناریتو، بازگشته تام مک کارتی، اسپات لایت ریدلی اسکات، مریخی (The Martian) جورج میلر، مدمکس (Mad Max)نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم درام برایان کرانستون، ترومبو لئوناردو دی کاپریو در بازگشته مایکل فسبندر، استیو جابز ادی ردمین، دختر دانمارکی ویل اسمیت، ضربه مغزینامزدهای بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم درام کیت بلانشت، کارول بری لارسون، اتاق رونی مارا، کارول ساویرس رونان، بروکلین الیشیا ویکاندر، دختر دانمارکینامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم کمدی یا موزیکال کریستین بیل، بیگ شورت استیو کارول، بیگ شورت مت دیمون، مریخی آل پاچینو، دنی کالینز مارک روفالو، Infinitely Polar Bearنامزدهای جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم کمدی یا موزیکال جنیفر لارنس، جوی ملیسا مک کارتی، جاسوس ایمی شومر، Trainwreck مگی اسمیت، زن در ون ( The Lady in the Van) لیلی ماملین، مادربزرگنامزدهای بهترین فیلمنامه اتاق اسپات لایت بیگ شورت استیو جابز هشت نفرت انگیزنامزد جایزه بهترین سریال تلویزیونی، کمدی یا موزیکال نارنجی سیاه تازه است دره سیلیکون ترنسپرنت ویپ موزارت در جنگل موقتی (Casual)نامزد جایزه بهترین مینی سریال یا فیلم تلویزیونی جنایت آمریکایی داستان ترسناک آمریکایی: هتل فارگو ولف هال گوشت و استخوان (Flesh and Bone)نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد برای مینی سریال یا فیلم تلویزیونی: ادریس آلبا، "لوتر" دیوید اویلوو، "نایتنگیل" مارک رایلنس، "ولف هال" اسکار ایزاک، "به من یک قهرمان نشان بده" پاتریک ویلسون، "فارگو"نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای مینی سریال یا فیلم تلویزیونی: کریستن دانست، فارگو فلسیتی هافمن، جنایت آمریکایی لیدی گاگا، داستان ترسناک آمریکایی: هتل کویین لطیفه، بسی سارا هی، گوشت و استخواننامزد جایزه بهترین انیمیشن بلند دایناسور خوب اینساید اوت شاون د شیپ پیناتز انومالیسانامزد بهترین موسیقی متن کارول دختر دانمارکی هشت نفرت انگیز استیو جابز بازگشتهنامزد بهترین ترانه فیلم Love me like you do، در فیلم هزارچهره آقای گری One Kind of Love؛ در عشق و رحم See you again؛ در هفت عصبانی Simple Song No ۳؛ در جوانی Writing's On The Wall؛ در اسپکتر اتحادیه مطبوعات خارجی هالیوود هر سال بعد از بررسی تولید‌ات سینمایی و تلویزیونی به برگزیدگان این رشته‌ها جایزه می‌دهد. سال گذشته دو فیلم 'پسربچگی' و 'هتل بزرگ بوداپست' برنده بیشترین جوایز گلدن گلوب شدند. این خبر به تدریج کامل می شود.BBC

عمر شريف، بازيگر مشهور مصري تبار سينما در سن 83 سالگي در قاهره از دنيا رفت. فيگارو و همچنين ليبراسيون يک تيتر درشت صفحه اول و يک صفحه کامل را به شرح احوال اين بازيگر محبوب فيلمهاي بين المللي که بويژه به دليل تسلط به زبان و فرهنگ فرانسه و اينکه بخش عمده زندگي خود را در فرانسه گذرانيد،

افتتاحیه فیلم «مرد مورچه ای» محصول تازه ای از هالیوود روز هشتم تیر (۲۹ ژوئن) در لس آنجلس برگزار شد. مایکل داگلاس، پل راد و اونجلین لیلی بازیگران فیلم، در این مراسم حضور داشتند. «مرد مورچه ای» اقتباس سینمایی ابر قهرمان یکی از کتابهای مصور مارول است. ابرقهرمان این فیلم، پس از شناخت و ارزیابی توانایی فوق العاده با کمک مربی اش با بازی مایکل داگلاس، با نسل تازه ای از خطرات مقابله می کنند. این دو باید با طرح یک نقشه و همکاری با هم دنیا را نجات بدهند. فیلم «مرد مورچه ای» به کارگردانی پیتون رید، در سینماهای آمریکا در اکران است و در طول تابستان در سینماهای اروپا نیز نمایش داده می شودeuronews

« در ماه آوريل فيلمي در آلمان اكران شد كه ماجراي آن يكي از "اگر چنين مي‌شد"هاي بزرگ تاريخ معاصر است. اين فيلم در مورد زندگي گئورگ السر يك نجار ۳۶ ساله اهل شهري كوچك در جنوب آلمان است كه در اولين روزهاي جنگ جهاني دوم نزديك بود هيتلر را ترور كند. هشت نوامبر۱۹۳۹ هيتلر مشغول ايراد سخنراني سالانه خود در يك سالن تفريحي بزرگ شهر مونيخ بود. اين سخنراني‌ها و اجتماع طرفداران هيتلر در حقيقت براي بزرگداشت فعاليتهاي حزب نازي در سالهاي اول پيدايش خود دردهه بيست برگزار مي‌شدند. دراين گردهمايي مشخص، هيتلر درسخنراني خود دشمنان بين‌المللي را به مسخره گرفت و درمورد موفقيت ماشين جنگي آلمان رجزخواني كرد. اما نه هيتلر، نه رهبران حزب نازي و نه طرفداران سينه چاك آنها كه در اين اجتماع گرد آمده بودند نمي‌دانستند كه به فاصله چند متر از نقطه‌اي كه پيشواي حزب ايستاده يك بمب در شرف انفجار است».سايت راديو بي.بي.سي30خرداد 1394 ـ 20 ژوئن 2015

ژاک اودیار، کارگردان فرانسوی، برنده جایزه نخل طلایی جشنواره سینمایی کن شد. دومین جایزه مهم جشنواره کن به فیلم درام "پسر سائول" که به هولوکاست پرداخته تعلق گرفت.نخل طلایی فستیوال فیلم کن به فیلم درام اجتماعی انتقادی "دیپان" Dheepan ساخته کارگردان فرانسوی، ژاک اودیار تعلق یافت. اودیار جایزه خود را شامگاه یکشنبه (۲۴ مه / ۳ خرداد) از هیأت داوران شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن به ریاست برادران فیلمساز آمریکایی جوئل و اتان کوئن دریافت کرد.ژاک اودیار در فیلم خود به موضوع پناهندگی و وضعیت حاشیه‌نشینی شهرهای بزرگ فرانسه پرداخته است. او سرنوشت سه پناهجوی اهل سریلانکا را به تصویر کشیده که خود را به عنوان یک خانواده معرفی می‌کنند تا بتوانند زندگی نویی را در فرانسه بنا کنند، اما در حاشیه شهر پاریس در میانه جنگ بین باندها گرفتار می‌آیند. ژاک اودیار در سال ۲۰۰۹ در فستیوال کن به خاطر فیلم خود "یک پیامبر" جایزه بزرگ هیأت ژوری را از آن خود کرد. جایزه بزرگ هیأت داوران نصیب لازلو نمس، کارگردان مجار، برای فیلم "پسر سائول" شد که با دیدی تازه به پدیده هولوکاست و جنایت‌های نازی‌ها در اردوگاه مرگ آشویتس نگریسته است. جایزه بهترین کارگردانی به هو شیائو شین، کارگردان تایوانی، برای فیلم "آدمکش" اعطا شد که داستان آن در چین قرن نهم اتفاق می‌افتد.هیأت ژوری جایزه بهترین هنرپیشه مرد را به ونسان لیندون برای ایفای نقش کسی که به مدتی طولانی در بیکاری به سر می‌برد در فیلم حد یک مرد اعطا کرد. هیأت داوران کن جایزه بهترین هنرپیشه زن را به دو نفر تقدیم کرد: رونی مارا، هنرپیشه آمریکایی، برای بازی در فیلم "Carol" ساخته تاد هاینس، و امانوئل برکو، هنرپیشه فرانسوی، برای بازی در فیلم "Mon roi" ساخته مایون. جایزه مخصوص هیأت ژوری به یورگوس لانتیموس، کارگردان یونانی، برای فیلم تخیلی "خرچنگ دریایی" تعلق گرفت. شایان ذکر است که فیلم "ناهید" ساخته آیدا پناهنده برنده جایزه "آینده نویدبخش" در بخش "نوعی نگاه" جشنواره فیلم کن شد. این جایزه به "ماسان" اثر نیراج گایوان نیز تعلق گرفت. جشنواره بین‌المللی کن یکی از مهم‌ترین فستیوال‌های سینمایی جهان است. امسال شصت و هشتمین دوره برگزاری این جشنواره بود. در مجموع ۱۹ فیلم در بخش اصلی جشنواره با هم رقابت کردند.DW.DE

با مرگ مانوئل دو اُلیویرا، سینماگر پرتغالی در سن ۱۰۶ سالگی، سینمای جهان یکی از بزرگ‌ترین سینماگران مولف‌اش را از دست داد. فیلمسازی که در طی نه دهه از عصر صامت تا دیروز یعنی تا آخرین لحظه‌های عمرش، در سینما فعال بود و با ساختن بیش از سی فیلم بلند داستانی و چندین فیلم کوتاه و مستند، جایگاه مهم و تعیین کننده‌ای را در تاریخ سینما به خود اختصاص داده است. الیویرا بعد از ژرژ ابوت در میان فیلمسازان جهان، بیشترین عمر را کرده بود. مانوئل دو الیویرا در سال ۱۹۰۸ در بندر پورتو که دومین شهر بزرگ پرتغال (بعد از لیسبون) است، در خانواده‌ای متمول و صنعتگر به دنیا آمد. پدرش صاحب کارخانۀ تولید لامپ‌های برق بود. او ابتدا به ورزش و اتومبیل سواری علاقه نشان داد و پس از آن به ساختن فیلم رو آورد. نخستین فیلم او، فیلم مستندی به نام کارگران روی رودخانه دورو بود که در سال ۱۹۳۱ و در دورانی ساخت که سینما هنوز زبان باز نکرده بود. فیلمی که او آن را تحت تاثیر فیلم‌های مستند معروف آن دوران که درباره شهر‌ها ساخته می‌شد (مثل برلین، سمفونی یک شهر وال‌تر روتمن و مردی با دوربین فیلمبرداری اثر ژیگا ورتوف)، درباره زادگاهش پورتو ساخت. این فیلم در کنگره منتقدان لیسبون به نمایش درآمد اما با برخورد سرد آن‌ها مواجه شد. با این حال افرادی چون لوئیجی پیراندللو (نمایشنامه نویس بزرگ ایتالیایی) که در این کنگره حضور داشت، به تحسین آن پرداختند. پس از آن الیویرا به ساختن فیلم‌های مستند کوتاه درباره موضوع‌های مختلف از جمله پرتره‌های هنرمندان و شهر‌ها پرداخت تا اینکه پس از ۱۵ سال موفق شد که نخستین فیلم بلند داستانی‌اش با عنوان آنیکی بوبو را در سال ۱۹۴۲ بسازد. فیلمی نئورئالیستی دربارۀ کودکان فقیر و زاغه نشین پورتو که یک شکست تجاری و هنری محض برای او بود. به گفته الیویرا، او به خاطر اینکه در این فیلم، کودکان فقیر را نشان داد که برای بقا و امرار معاش دروغ می‌گویند و دست به دزدی و تقلب می‌زنند، مورد انتقاد منتقدان قرار گرفت. شکست این فیلم، الیویرا را از ادامۀ کار فیلمسازی دلسرد کرد و او به کارهای دیگر مثل شرکت در مسابقات اتومبیل رانی پرداخت. به علاوه سانسور شدید سیاسی حاکم بر پرتغال در دوران حکومت فاشیستی آنتونیو سالازار، مانع بزرگی در برابر فیلمسازان و هنرمندانی چون الیویرا بود. سانسوری که از دهه سی تا پایان دهه هفتاد و مرگ سالازار در پرتغال حاکم بود.الیویرا پس از چند سال دوری از سینما در سال ۱۹۶۳ با ساخت فیلم مستند داستانی مناسک بهار توانست توجه منتقدان را جلب کرده و خود را به عنوان سینماگری خلاق و آگاه به جامعه سینمایی پرتغال معرفی کند. فیلم بعدی او با عنوان شکار، مورد مخالفت دستگاه سانسور حکومت سالازار قرار گرفت و الیویرا به خاطر آن دستگیر و مدت ده روز زندانی شد. در نتیجه او مجبور شد پایان این فیلم را تغییر داده و به صورت پایان خوش درآورد. دهۀ هفتاد شاهد چرخشی در سبک سینمایی الیویرا بود و او با جدا شدن از سبک نئورئالیستی و تصویر کردن زندگی طبقه کارگر و محرومان جامعه، به ملودرام‌های خانوادگی و ساختن فیلم‌هایی دربارۀ بورژوا‌ها رو آورد. فیلم‌هایی مثل گذشته و اکنون (۱۹۷۲)، مادر باکره (۱۹۷۵)، عشق لعنت شده (۱۹۷۸) و فرانچسکا (۱۹۸۱) که درونمایه همه آن‌ها خیانت در زندگی زناشویی و مردان و زنان بوالهوس و بی‌وفا بود که با لحن طنزآمیزی روایت می‌شد. یکی از ویژگی‌های سینمای الیویرا، اقتباس او از داستان‌ها، رمان‌ها و نمایشنامه‌های نویسندگان بزرگ معاصر بود. اگوستینا بسا لوئیس، خوزه رگیو، کامیلو کاستلو برانکو و پل کلودل، از جمله نویسندگان سرشناسی‌اند که الیویرا از روی آثار آن‌ها فیلم ساخته است. لوئیس بونوئل از سینماگران محبوب الیویرا بود و او دو فیلم خود یعنی آدمخواران (۱۹۸۸) و بل توژوغ (همیشه زیبا) را با الهام از آثار سورئالیستی و گروتسک بونوئل ساخت. بل توژوغ (همیشه زیبا) ادامۀ داستان بل دوژور بونوئل و ادای دین الیویرا به این فیلمساز بزرگ و اثر درخشان او یعنی بل دوژور(زیبای روز) بود که با شرکت میشل پیکولی ساخته شد. بل توژوغ با همان شخصيت‌های اصلی فيلم بونوئل ساخته شده و به خاطرات، تخيلات، ناکامی‌ها و حسرت‌های اين شخصيت‌ها، چهل سال بعد از ساخته شدن بل دوژور می‌پردازد. در اين فيلم ميشل پيکولی ۷۱ ساله در نقش هيوسون، شخصيت عياش و زن باره فيلم ظاهر شده و بول اوگه بازيگر ۶۷ ساله تئاتر و سينمای فرانسه نقش کاترين دونوو را به عهده گرفت چرا که کاترين دونوو حاضر نشد دوباره در نقش سورين، شخصيت اصلی فیلم بل دوژور ظاهر شود. فیلم اليويرا همان حس عشق سرخورده، معماهای بی پاسخ، اسرار باکرگی و بدن بی حرمت شده در فيلم بونوئل را در خود دارد. الیویرا در مورد بونوئل گفته است: «من به بونوئل نزدیک‌ام. او یک کاتولیک معکوس است اما من کاتولیک‌زاده شده‌ام. کاتولیک، مذهبی است که در آن گناه مجاز است، و بونوئل در عمیق‌ترین شکل‌اش، یکی از اخلاقی‌ترین کارگردان هاست اما او همه چیز را برعکس نشان می‌دهد. من هرگز نمی‌گویم که کاتولیک هستم چرا که کاتولیک بودن خیلی سخت است. من ترجیح می‌دهم که به عنوان یک گناهکار بزرگ شمرده شوم.» اولیویرا، از دهه هشتاد به بعد به فیلمساز پرکاری تبدیل شد و به جبران فیلم‌هایی که به دلایل سیاسی یا اقتصادی نتوانست قبل از هفتاد سالگی‌اش بسازد، از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۴، تقریبا هرسال یک فیلم ساخت. او قبل از هفتاد سالگی تنها هشت فیلم بلند و چند فیلم کوتاه ساخته بود اما از دهۀ هشتاد و از سن هفتاد سالگی به بعد به فیلمسازی پرکار تبدیل شد که هر سال یک فیلم می‌ساخت و به تدریج به شهرت جهانی دست یافت. او جمعا شش‌بار در بخش مسابقه جشنواره کن حضور داشت و تنها یک‌بار در سال ۱۹۹۹ برای فیلمِ نامه، برنده جایزه ویژه هیئت داوران شد.الیویرا در سال‌های آخر عمرش به خاطر شهرت و موفقیت بین المللی‌اش توانست توجه ستارگان و بازیگران مطرح سینمای اروپا و آمریکا را جلب کند و از آن‌ها در فیلم‌هایش بازی بگیرد. کا‌ترین دونوو، کلودیا کاردیناله، ژان مورو، مارچلو ماسترویانی، ایرنه پاپاس، میشل پیکولی، و جان مالکوویچ، از بازیگرانی‌اند که در فیلم‌های او ظاهر شدند. مارچلو ماسترویانی، در آخرین فیلم زندگی‌اش یعنی سفر به آغاز جهان (۱۹۹۷) با الیویرا کار کرد. فیلمی اتوبیوگرافیک که در آن مارچلو در نقش کارگردان سالخورده و روشنفکری ظاهر شد که هنگام سفر با اتومبیل‌اش در جاده‌های پرتغال، به مرور خاطرات گذشته‌اش می‌پرداخت. جان مالکوویچ، بازیگر مطرح آمریکایی نیز در سه فیلم صومعه، من به خانه می‌روم و تصویر سخنگوی او بازی کرد. صومعه، با بازی کا‌ترین دونوو و جان مالکوویچ، داستانی فاوستی درباره مردی بود که به زنش اجازه می‌داد تا تسلیم وسوسه‌ها و شهوت‌هایش شود. میشل پیکولی نیز در فیلم‌های من به خانه می‌روم (۲۰۰۱) و بل توژوغ(همیشه زیبا) از ساخته‌های الیویرا ظاهر شد. من به خانه می‌روم، مراقبه‌ای تلخ دربارۀ پیری و تنهایی است و پیکولی در آن درنقش بازیگر پیری ظاهر شد که سعی دارد بر اندوه خود غلبه کند. در فیلم گبو و سایه (۲۰۱۲) هم الیویرا، کلودیا کاردیناله، ژان مورو و میشل لانسدیل، ستاره‌های بزرگ عصر گذشته سینما را در کنار هم قرار داد.یکی از آخرین و بهترین کارهای الیویرا فیلمی است به نام مورد عجیب آنژلیکا (۲۰۱۰) که روایتی شاعرانه و سورئالیستی از عشق یک عکاسی یهودی به دختر کاتولیک مرده‌ای به نام آنژلیکا است که سوژۀ عکاسی اوست. فیلمی که در سال ۲۰۱۰ در بخش مسابقۀ جشنواره کن به نمایش درآمد و مورد استقبال منتقدان سینمایی قرار گرفت.مانوئل دو الیویرا درباره فیلم‌هایش گفته است: «فیلم‌های من سیاسی نیستند. آن‌ها شخصیت انسانی عمیقی دارند و مفهوم این دلمشغولی‌های انسانی مثل نفرت، حسادت، شهوت، عشق، انتقام نزد همه انسان‌ها فارغ از طبقه اجتماعی آن‌ها یکسان است. انسان همیشه‌‌ همان است و شرایط تنها به آن جنبه‌های متفاوتی می‌دهد. اگر آدمی فقیر باشد، این فقر جلوی عشق، نفرت، شهوت و حسادت او را نمی‌گیرد و یا مانع از این نمی‌شود که آرزوی پولدار شدن نکند. اگر بایستی خواهی مرد، اما اگر به حرکت ادامه دهی زنده خواهی ماند.»الیویرا علاوه بر کارگردانی، بازیگر هم بود و در نخستین فیلم ناطق سینمای پرتغال به نام آواز لیسبون (۱۹۳۳) بازی کرد. آخرین فیلم او، فیلم کوتاهی به نام پیرمرد بِلِم بود که داستان آن در قرن بیست و یکم می‌گذرد و گفتگویی خیالی بین گروهی از شخصیت‌های ادبی واقعی و داستانی مثل دن کیشوت، لویی دو کاموس (شاعر قرن شانزدهم پرتغال) و کامیلو کاستلو برانکو (نویسنده قرن نوزدهم پرتغالی) است که درباره اوضاع جهان امروز و خاطرات گذشته خود حرف می‌زنند. این فیلم، سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد و مورد استقبال منتقدان سینمایی قرار گرفت.الیویرا، در تدارک ساختن فیلمی به نام کلیسای شیطان بود که مرگ در خانۀ او را زد و به او مهلت نداد. تاریخ سینما، مانوئل دو الیویرا را با آثار شاعرانه و زیبایش به یاد خواهد داشت.