ستاره‌شناسان به یک کهکشان جدید در فضا دست یافته‌اند که ۱۱ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد. ستاره‌شناسان که از تکنولوژی جدید رادیو تلسکوپ استفاده کردند می‌گویند، یک نیروی فوق‌العاده عظیم نامرئی، میلیاردها ستاره این کهکشان را دور حفره سیاه بزرگی می‌چرخاند که هر چه سیاره‌ها دورتر هستند، به‌جای این‌که سرعت آنها نسبت به ستاره‌های نزدیک‌تر به حفره سیاه ‌کم‌تر شود، بیشتر است. طول این کهکشان ۹۸۰۰ سال نوری است. سرعت فوق‌العاده زیاد این کهکشان و ستاره‌هایی که دور حفره سیاه می‌چرخند حتی به تلسکوپ‌های بسیار مدرن اجازه رهیابی و رهگیری و مطالعه نمی‌دهد. ستاره‌شناسان ادامه مطالعه روی این کهکشان را روی معادله جدید و غیر معمولِ سرعت بیشتر ستاره هایی که دورتر از مرکز حفره سیاه هستند، متمرکز کرده‌اند.

روز یکشنبه پس از یک روز تعویق، ناسا در یک اقدام بی‌سابقه کاوشکر موسوم به پارکر را پرتاب کرد تا مأموریتش را برای مطالعه درباره جو خورشید از نزدیکترین فاصله انجام دهد.

تلسکوپ اروپا جدیدترین عکس سه بعدي از کهکشان راه شیری كه حاصل كار 22 ماه مانيتور دقيق اين كهكشان است را به جهان عرصه كرد. این تلسکوپ مدرن توانسته است از سال ۲۰۱۳ موقعیت، فاصله، اندازه و مسیر حرکت و میزان نور بیش از ۱.۳ میلیارد ستاره كهكشان راه شیری را مانیتور کند. به گفته ستاره شناسان این تلسکوپ نه تنها چرخش کل کهکشان راه شيري را حول یک محور مونیتور میکند بلکه تک به تک ستاره های این کهکشان را نیز پیگیری و مونیتور میکند. بااین تلسکوپ مدرن ستاره شناسان میتوانند تولد ستاره ها و تحول و تکامل کهکشان راه شيري را طي ۱۳ میلیارد سال كه از عمر آن مي گذرد، به تصویر بکشند. ستاره شناسان میگویند که تا چند سال قبل وسعت کل کهکشان راه شیری را بیش از یک میلیارد برابر خورشید منظومه شمسي تخمین زده بودند. ولی اکنون با اندازه گیری های صدبرابر دقیق تر وسعت اين کهکشان بسا بزرگتر از فرضیه قبل تخمین زده شده است.

در ۲۸ امين سالگرد تلسکوپ فضايي هابل، اين تلسكوپ يک عکس جديدي از کهكشان لاگون نبولا به عنوان هديه به زمين ارسال کرده است. اين کهکشان که نزديکترين کهکشان به سياره زمين است دستکم ۴۰۰۰ سال نوري با سياره ما قرار دارد و يکي از کوچکترين کهکشان هاست که در آن علاوه بر اينكه ميلياردها ستاره‌ منسوخ شده‌اند داراي ميلياردها ستاره‌ تازه متولد شده نيز مي‌باشد. در عکس ارسالي تلسکوپ هابل يک ستاره تازه متولد شده را نيز مي‌توان مشاهده کرد. به خاطر عظمت اين کهکشان در عکس فقط دماغه آن قابل رؤيت است.

گوگل در حال طراحی سیستمی است که از طریق ۱۸۰ ماهواره اینترنت را به سراسر جهان برساند. بر اساس گزارش وال استریت ژورنال این غول تکنولوژی قصد دارد ۱ میلیارد دلار روی ماهواره‌ سرمایه‌گذاری کند. هدف رساندن اینترنت به سراسر جهان است. ماهواره‌هایی که برای این پروژه تعبیه شده‌اند ظرفیت بالا و حجم کمی دارند و در ارتفاع کمتری نسبت به ماهواره‌های فعلی پرواز می‌کنند. یک سخنگوی گوگل به وال‌استریت ژورنال گفته که هدف گوگل امکان دسترسی به اینترنت برای صدها میلیون نفری است که هم اکنون به اینترنت دسترسی ندارند. وی می‌گوید: اتصال اینترنتی زندگی مردم را به شکل ویژه‌ای تغییر داده است اما در عین حال دو سوم مردم جهان هم اکنون هیچ دسترسی به اینترنت ندارند.

حققان اروپایی روی ماده جدید و فوق العاده هیجان انگیزی کار می کنند که «پروسکایت» نام دارد و بلوری است که نور خورشید را به خود جذب می کند. بازدهی تبدیل انرژی بلور پروسکایت با بازدهی سیلیسیم که حدود ۲۲ درصد است، و ماده ای است که تا کنون در ساخت سلولهای خورشیدی به کار می رفته است، برابری می کند. اما ضخامت این بلور در مقایسه با سیلیسیم هزار بار کمتر است. به این ترتیب استفاده از آن در ساخت سلولهای خورشیدی می تواند به شکل چشمگیری منجر به کاهش هزینه شود. سلولهای خورشیدی بشکل ساندویچ و از جنس طلا سلولهای خورشیدی «پروسکایتی» نسل سوم سلولهای خورشیدی هستند. این سلولها به صورت لایه لایه ساخته می شود، هر لایه پروسکایت به صورت لایه فعال عمل و نور را به الکتریسیته تبدیل می کند. پروسکایتِ نیمه شفاف و انعطاف پذیر را می توان به جای شیشه برای ساخت پنجره ساختمان ها به کار برد. آزمایشاتی که بر روی سلولهای خورشید در موسسه پلی تکنیک فدرال لوزان انجام می شود بخشی از طرح اروپایی است. میکائل گراتزل، استاد فیزیک شیمی از موسسه پلی تکنیک فدرال لوزان می گوید: «شگفت انگیز است که بلورهای پروسکایت را می توان با روشهای ساده و موادی که به راحتی در دسترس است، از محلول بیرون کشید و عملکردی که ما امروز از پرووسکایت می بینیم از بلورهای سیلیسیم بهتر است. چیزی که باید مراقب باشیم حذف سرب است و باید در رفع این مشکل بسیار دقیق عمل کنیم. اما به جز این، پروسکایت ماده ای فوق العاده است که راه خودش را باز می کند.» ترکیب فناوری باتریهای سیلسیمی و باتریهای پروسکایت دانشمندان برای محافظت از سلولهای خورشیدی روی آنها را با لایه ای از شیشه می پوشانند. آخرین لایه این سلول خورشیدی از جنس طلا است که کار یکی از دو الکترود موجود در سلولهای خورشیدی را انجام می دهد. یکی از کارهایی که در این طرح اروپایی انجام می شود کشف فناوریهای موسوم به تندم است که در آن هم از سیلسیم و هم از پرووسکایت استفاده می شود. آدلیو مندس، استاد مهندسی شیمی و مسئول هماهنگ کننده این طرح می گوید: «یکی از چیزهای شگفت انگیز این است که می توانیم این فناوری را با فناوریهای که در باتری های سلیسیمی بکار می رود ترکیب کنیم تا بهره وری سلولهای خورشیدی را به ۳۰ درصد برسانیم.» محققان در آزمایشگاه در آیندهوون در هلند، روی افزایش اندازه سلول خورشیدی پروسکایت کار می کنند.چالش این طرح تکرار نتایج این آزمایشها در مقیاس بزرگ تر است که گامی بزرگ در راه تجاری کردن سلولهای خورشیدی پروسکایتی است. ادلو مندس، مسئول هماهنگ کننده طرح اروپایی «گاتسولار» (GOTSOLAR) می گوید: «با این ابزار می توان ۱۸ ولت برق با توان ۲ وات تولید کرد. ما می توانیم به اهداف پروژه دست بیابیم اما خواستمان این است که از این اهداف فراتر برویم. برخی جنبه های این فناوری که هنوز در مرحله طراحی و ساخت قرار دارد برای رسیدن به عملکرد پایدار این ابزارها اهمیت حیاتی دارند.» دانشمندان در مرکز تحقیقاتی سولیانس در هلند مشغول انجام تست استرس پنلهای خورشید هستند. آنها با شبیه سازی شرایط واقعی آب و هوا می خواهد بداند این پنلها در دمای بسیار بالا و تحت تابش مدام نور خورشید چطورعمل می کنند اولین کاربرد سلولهای خورشیدی پروسکایت در فناوریهای پوشیدنی است سلولهای خورشیدی پرووسکایت چه موقع به عنوان محصول تجاری وارد بازار می شود؟ دکتر الیویه بلون، مسئول هماهنگ کننده طرح سلولهای خورشیدی بزرگ در این باره می گوید: «اگر به نتایج آزمایشهای اخیر در باره پایداری و پیشرفت این فناوری بتوان اعتماد کرد به راحتی می توان به زودی پرووسکایت را نخست در وسایل الکترونیک و به صورت فناوری پوشیدنی در لباس به کار برد. برای کاربردهای مهمتر مثلا کاربرد در مصالح ساختمان یا در صنعت خودرو سازی احتمالاً به زمان بیشتر نیاز است.» محققان می گویند که اولین محصولات مبتنی بر فناوری سلولهای خورشیدی پروسکایت رو در اوایل سال۲۰۱۹ میلادی وارد بازار می شود. برگرفته از سایت یورونیوز  

استیون هاوکینگ، کیهان‌شناس و فیزیک‌دان نظری برجسته بریتانیایی،  در سن 76 سالگی درگذشت. اِستیوِن ویلیام هاوکینگ  فیزیکدان نظری، کیهان‌شناس و نویسندهٔ بریتانیایی و مدیر تحقیقات مرکز کیهان‌شناسی نظری در دانشگاه کمبریج بود.که بیش از چهل سال سابقه فعالیت علمی داشت. کتاب‌ها و همایش‌هایش، او را به یک چهرهٔ محبوب تبدیل کرده‌بود. او عضو جامعهٔ سلطنتی هنر و عضو ثابت جامعهٔ اسقفان دانشمند بود و در سال ۲۰۰۹ موفق به دریافت مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا شد. هاوکینگ به مدت سی سال یعنی از سال ۱۹۷۹ تا یکم اکتبر ۲۰۰۹، دارنده کرسی ریاضیات لوکاس بوده‌است. وی به خاطر فعالیت در زمینهٔ کیهان‌شناسی و گرانش کوانتومی به ویژه در زمینهٔ سیاه‌چاله، شناخته شده‌است. کتاب تاریخچه زمان او که با رکوردی ۲۳۷ هفته‌ای به عنوان پرفروش‌ترین کتاب در بریتانیا باقی‌ماند باعث شهرتش شد. همچنین، کتاب طرح بزرگ او که در اواخر سال ۲۰۱۰ به چاپ رسید پس از چند روز به یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های آمازون تبدیل شد. هاوکینگ مبتلا به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک بود و از هر گونه تحرک عاجز بود؛ نه می‌توانست بنشیند، نه برخیزد، و نه راه برود. حتی قادر نبود دست و پایش را تکان بدهد یا بدنش را خم و راست کند و حتی توانایی سخن گفتن را نیز نداشت. وی با وجود توانایی‌های بسیار در زمینهٔ کیهان‌شناسی، جایزه نوبل را کسب نکرد. از مهم‌ترین دستاوردهای وی مقاله‌ای است که به رابطهٔ سیاه‌چاله‌ها و قانون‌های ترمودینامیک می‌پردازد. او نشان می‌دهد که سیاه‌چاله‌ها بعد از مدتی به وسیلهٔ زوج‌های ذرات مجازی که در افق رویداد آن تشکیل می‌شود، نابود می‌شوند که همین زوج ذرات پیش‌بینی می‌کند که سیاه چاله ها باید امواجی از خود تابش کنند، که امروزه این امواج به نام تابش هاوکینگ (و گاهی تابش بِکستِین-هاوکینگ) خوانده می‌شوند. مقالهٔ مشترک استیون هاوکینگ و پنروز که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد و ثابت می‌کرد که اگر نسبیت عام درست باشد و جهان دارای آن مقدار ماده که مشاهده می‌کنیم باشد، باید تکینگی انفجار بزرگ در گذشته رخ داده باشد.

روزنامه پاريزين در گزارشي در باره افرایش نقش روباتها در امور و کارهای اداری و صنعتی نوشته است روباتها از این به بعد چمن می‌زنند، ارکستر رهبری می‌کنند... روباتها دخالت در زندگی روزمره ما را آغاز کردند، اما می‌توانند یک روز جای ما را بگیرند؟ «آنها تقریبا می‌توانند همه کار بکنند» اين گزارش در مورد نقش روباتها در زندگی امروز جامعه مي نويسد : روباتها آنچنان در پیشرفت سرعت گرفتند که با این هوشمندی مصنوعی می‌توانند یک روز ما را هم پشت سر بگذارند. ای انسانها حواستان باشد، روباتها بیش از پیش در حال فتح میدان هستند. فعلا در جهان کمتر از اینها چیزی شنیده می‌شود. می‌دانید که یک روبات اکنون می‌تواند یک ارکستر سمفونی را رهبری کند؟ فراتر از قواعد، یک دیگر جایگزین رئیس دانشگاه پلی تکنیک شده که به جای وی امضاء کند. اگر روباتها به ما چنین خدمات افتخار آفرینی ارائه کنند، هوشمندی مصنوعی آنها بیش از پیش تیزتر می شود و قدرت آنها جهان را در نگرانی مشروع فرو می‌برد. همچنانکه در رمانهای علوم افسانه‌یی یاد شده می‌توانند با قدرت هوشمندی خود جای انسان که آنها را ساخته است، بگیرند؟ اشغال دسیسه‌آمیز: این سوالها دیگر تعجبی بر نمی انگیزد. بیش از بیش جهان علوم را متلاطم می کند. یووال نوآ هراری، خالق اثر خدای جانوران، می‌گوید: در بلند مدت، تقریبا تمام ظرفیتهای انسانی می‌تواند از طرف روباتها پشت سر گذاشته شود. خلاصه‌یی از داستان آینده. حتی در هنر، کامپیوترها می‌توانند با هیجانات ما بهتر از ژان لنون یا موزارت بازی کنند». سایر آگاهان می‌گویند، به عکس، که هرگز یک کامپیوتر نمی‌تواند بهتر از شوپن (موسیقی دان شهیر کلاسیک آلمان-م) کار کند...