برای ارزیابی دستاوردها و میزان اثر گذاری و درجه موفقیت هرعمل انقلابی و پروژه سیاسی مثل هر عمل در حیطه کارهای شخصی ملاک ها و معیارهای علمی و شناخته ای وجود دارد که با اتکاء به آنها میتوان به ارزیابی درست از میزان موفقیت و حتی عدم موفقیت یک پروژه دست یافت. در این رابطه دو معیار و شاخص اساسی وجود دارد، مخصوصا اگر صحبت از موفقیت یک عمل انقلابی و سیاسی باشد. یکی از این دو معیار «عکس العمل دشمن» و دیگری« انعکاسات وسیع ملاء اجتماعی» از هر نوع آن از قبیل رسانه ها و شخصیت ها و احزاب و دولت هاست.قبل از هر چیز می خواهم به این نکته اشاره کنم که رژیم آخوندی علیرغم امکانات وسیع خودش از نظر مالی و سیاسی و لابی مماشات و بریده مزدوران داخلی و خارجی در آلمان، نتوانست از برگزاری این جلسه جلوگیری کند یا حتی در اجرای آن اخلال کند. از جزئیات تلاش ها و توطئه های پشت پرده رژیم اطلاع چندانی نداریم ولی از تحرکات علنی و موضع گیری های سایت های بریده مزدورانش، بخشی که علنی بود، از شانتاژ سیاسی و تهدید هواداران مقاومت و کارهای امنیتی و پلیسی هیچ کوتاهی به عمل نیاوردند. ولی هوشیاری مقاومت و تلاش وسیع و جانانه فعالین پروژه توطئه های رژیم را کاملا عقیم ساخت و جلسه ای در ابعاد کلان از نظر تعداد جمعیت و تنوع قشرهای آن از پیرو جوان و کودک و دانشجو و روشنفکر ایرانی و خارجی و شخصیت های سیاسی از 5 قاره جهان کاملا موفقیت آمیز برگزار شد. به یاد داریم که در سال های گذشته مثل سال 2005 رژیم با تمام قوا در ایجاد اختلال در کنگره بزرگ ایرانیان وارد شد وبا شایعاتی از قبیل بمب گذاری و اغتشاش، پلیس آلمان را وادار کرده بود که جلو برگزاری جلسه را بگیرد که خوشبختانه موفق نشدند. یا اینکه در دیدار خاتمی رئیس جمهوری آخوندها، مقامات پلیس آلمان با تمامی قوا بر علیه تظاهرات یاران مقاومت اقدام کرده و آنچنان به ضرب و شتم و دستگیری وسیع ایرانیان حامی مقاومت پرداختند که رهبر مقاومت آقای مسعود رجوی در یک نامه اعتراضی به صدراعظم وقت آلمان (گرهارد شرودر) خواستار توقف سرکوب تظاهرات قانونی مقاومت ایران شد. نمونه های این قبیل توطئه ها و محدودیت های گوناگون در کشور آلمان کم نبوده اند که برای جلوگیری از اطاله کلام از آوردن آنها در این نوشتار خودداری میشود.اما از مطالب فوق که بگذریم ابهت و شکوه و استقبال همه جانبه از این گردهمایی آنقدر چشمگیر بود که رسانه ها و تریبون های رژیم در داخل کشور سکوت و خفقان را به لجن پراکنی های همیشگی و بی فایده ترجیح دادند. اما ابعاد انعکاسات رسانه های مختلف در dpaسطح آلمان در نوع خود کاملا بی سابقه بود. به عنوان نمونه خبرگزاری رسمی آلمان برلین، رادیو پرشنونده 24 ساعته کانال 1 برلین و سایت rbbو تلویزیون پر بیننده وست دویچه وله آلمان، روزنامه های پر تیراژ اشتوتگارتر (WAZ)مجموعه گروه رسانه ناخریشتن، دی ولت، بیلد، مورگن پست، فوکوس و چند رسانه دیگر در اطریش و آلمان گزارشی از این گردهمایی با تصاویر خانم رجوی در کنار خانم ریتا زوسموت و رودی جولیانی، توام با توضیحات مفصل چاپ و مخابره کردند. به عنوان مثال فقط یک نمونه از دهها نمونه تلویزیون ار ب ب گفت که دهها هزار ایرانی از سراسر اروپا آمده اند و قلب مقاومت ایران در این بعد ازظهر در ولودروم می زند. امروز نفرات زیادی به برلین سفر کرده اند از جمله پرزیدنت سابق مجلس آلمان و شهردار سابق نیویورک مهمانان افتخاری و سخنرانان کنفرانس اپوزیسیون در تبعید ایران هستند که می خواهد نشانی برای حقوق بشر و علیه تنفر و ترور و زن ستیزی و بنیادگرایی باشند. باز هموطنان و یاران مقاومت بیاد دارند که در سالیان که مقاومت مشروع ایران در لیست سیاه کذایی بود، آنچنان سکوت سنگین خبری و سیاسی در آلمان حاکم بود که در کمال شگفتی هیچ رسانه ای حتی در مقیاس یک رسانه غیر معروف محلی حاضر نبود خبرهای مربوط به فعالیت های مقاومت و جنایات بی حد و مرز رژیم را مخابره کند. به عنوان نمونه بعد از اعدام وحشیانه 52 اشرفی و متعاقب آن 110 روز اعتصاب غذای بی سابقه در مشهورترین محل سیاسی آلمان(دروازه برلین) هیچ رسانه ای خبری از این اتفاق و جنایت بی سابقه مطلبی مخابره نکرد.از اینها که بگذریم دستاوردهای این تهاجم سیاسی آنهم در مرکز مماشات با رژیم جای خاص و اهمیت تاریخی خود را دارد. درخشش پر توان خانم رجوی مثل همیشه در رهبری این جنبش و کیفیت سخنرانی ایشان، کانونی ترین و مهمترین بخش این گردهمایی با شکوه بود. آنجا که ایشان با ارائه برنامه ده ماده ای خود با صدای بلند و رسا اعلام کرد که جهان در برابر بنیادگرایی بدون آلترناتیو نیست وآلترناتیو بنیادگرایی، یک اسلام بردبار و دموکراتیک است. که فقط همین جمله گویا و پر معنی و لبریز از حقیقت پاسخ دندان شکن و اصولی برای تمامی مماشات گران بخصوص در هیئت حاکم کاخ سفید آمریکاست که در هر صحبت و موضع گیری عامدانه و یا از روی منافع حقیر کوتاه مدت سیاسی خود اعلام می دارند که هیچ راه حلی بجز مماشات و کنار آمدن با این رژیم تبهکار موجود نیست. یا آنجا که ایشان برای اهمیت تاریخی و نقش زن معاصر در جنگ علیه غول وحشی بنیادگرایی و زن ستیزی انگشت می گذارد و الگوی و آلترناتیو روشن و عملی در برابر جهانیان قرار می دهد. با الهام از رهبری این جنبش سخنرانی های پربار نمایندگان زن و مرد و مخصوصا هیئت های بزرگ از فعالین مشهور و زنان 5 قاره در جهان آنقدر شورانگیز و پویا و امیدبخش برای جهان امروز و مخصوصا خاورمیانه است که نور امید و آینده ای درخشان را برای نجات خلق های منطقه و سراسر جهان از خود پخش و ساطع می کند. برای نشان دادن انعکاس های پرثمر و اثر گذاری این گردهمایی تاریخی مروری کوتاه بر سخنرانی های چند چهره مشهور کمک می کند تا ابعاد این مراسم تاریخی بیشتر روشن شود. پروفسور تلچیک مشاور نامدار صدراعظم سابق آلمان(هلموت کهل) خطاب به جمعیت حاضر با صدای بلند اعلام کرد که شما باید به وجود خانم رجوی افتخار کنید. استیونسن نماینده خوشنام انگلیس و یار باوفای مقاومت گفت که من یک اشرفی هستم. شهردار جولیانی با صدای رسا از حق ساکنان لیبرتی دفاع کرد و فریاد برآورد که رژیم ایران اصل مشکل است و نه راه حل و مقاومت ایران را آلترناتیو مطلوب و ممکن دانست که پاسخی دندان شکن به اوباماست که آلترناتیو را فقط مماشات می داند و لاغیر. گونترفرهوگن کمیسر سابق اروپا از آلمان تصریح کرد که یک ایران دموکراتیک با رهبری خانم رجوی همه به نفع کل مسلمانان و هم به نفع کل جهان است. خانم زوسموت با دفاع جانانه از حق حفاظت ساکنان لیبرتی به نقش 1000 زن قهرمان لیبرتی اشاره کرد که الگوی برابری و تکیه گاه اصلی زنان ضدبنیادگرایی هستند.و به همین شیوه انگیزاننده هیئت های بلندپایه زنان فعال ایران و 5 قاره جهان هر یک آنچنان سخنرانی های پرباری داشتند که هر بیننده و ناظری را از حیث محتوا غرق در امید و پیروزی محتوم نیروی لایزال زنان برای تغییر می کرد.آری درپایان کلام باید به رژیم درمانده آخوندی و مماشات گران آنها باید گفت که منتظر باشید صبح دولتتان بدمد و این هنوز از نتایج سحر است. این مقاومت عزم جزم کرده است که بر بساط بی دادگری رژیم آخوندی در ایران و منطقه پایان دهد. هر چند که مماشات گران و سیاست بازان بخواهند تحت هر عنوان مانع تراشی و جلوگیریاز بروز عدالت کنند ولی پیروزی محتوم از آن عدالت خواهان و آزادی خواهان ایران و یاران آنها در جهان است.
حمید معاصر/ برلین